Mijn verhaal.

Toen kreeg ik een miskraam. Alles wat vanzelfsprekend was, werd ineens wankel. Ik greep naar controle. Voeding. Crossfit. Structuur. Het hield me overeind. En al snel werd ik moeder van Romee. En weer veranderde er iets diep vanbinnen. Maar ik ging dóór. Ik moest wel. Toch? Van buiten sterk. Van binnen… leeg.

Ik werkte hard. HBO, een andere afdeling in het ziekenhuis. Ik liep door. Maar verloor onderweg steeds een beetje meer van mezelf. Tijdens corona begon ik te voelen dat dit niet meer was waar ik wilde zijn. Ik verlangde naar échte betekenis. Ik ging zzp’en, zoeken naar werk dat klopt. En toen werd ik zwanger van Novan. En deze keer koos ik bewust. Voor verbinding.  Voor een doula en voor mezelf. Maar na zijn geboorte… voelde ik me kwijt. Niet in praktische zin want ik deed het allemaal. Maar op zielsniveau. Ik miste mezelf.

Tijdens een lezing over pre- en perinatale psychologie raakte iets me diep. Dat werd het begin van mijn weg naar hypnotherapie. Ik ontdekte hoe diep het onderbewuste werkt, en hoe bevrijdend het is als je daar weer contact mee maakt. Ik volgde opleidingen bij o.a. Hypnose Instituut Nederland. Ik leerde onder andere werken met regressie, delenwerk en NLP. Ik bouwde mee aan een Holistisch Mama Centrum, maar ook daar was ik vrij snel uitgegroeid. En toen was het helder wat ik wilde doen.